Als alleenstaande moeder, ondernemer en iemand met een leuke sociale kring heb ik een soms even tijd nodig om tot mezelf te komen in gezelschap. Alleen zijn helpt me mijn energiereserve te herstellen en mijn gedachten te ordenen. Zonder tijd voor mezelf, word ik moe, chagrijnig en ongeduldig – zelfs neerslachtig.
Hoewel ik weet dat tijd alleen doorbrengen een noodzaak voor me is, voel ik me nog steeds een beetje egoïstisch en toegeeflijk. Om aan deze behoefte te voldoen, moet ik onvermijdelijk nee zeggen tegen anderen die mijn tijd vragen en soms zelfs opeisen.
Als het gaat om nee zeggen tegen mensen buiten mijn directe familie, heb ik mezelf inmiddels geleerd om me hier niet langer schuldig over te voelen. Ik kan nu eenmaal niet altijd op elke behoefte van anderen inspelen. Ook mijn tijd is kostbaar en mijn energie niet oneindig. Daarin moet ook ik mijn grenzen bewaken.
Ik zal er voor anderen zijn wanneer ik dat kan en wil. Tja, wanneer het me even niet uitkomt, dan is dat gewoon zoals het is. En zal mijn omgeving dat moeten accepteren.
Het is veel moeilijker voor mij om mezelf niet schuldig te voelen als het gaat om mijn directe familie en kinderen. Maar hier zijn vijf dingen die ik mezelf probeer te herinneren wanneer ik me schuldig voel.
- Mijn behoefte is belangrijk
Omdat ik weet dat ik mijn alleen-tijd net zo hard nodig heb voor het op peil houden van mijn energie als eten, drinken en slapen, neem ik die behoefte heel serieus. Als dit in balans is, ben ik ook een veel leukere moeder, vriendin, dochter, buurvrouw etc.. - Vertraag je leven
We leven in een zeer gejaagde samenleving. Gejaagdheid wordt beloond en geprezen boven het op tijd inlassen van rust en ruimte voor jezelf. Pas als het te laat is en we in een overspannen situatie of zelfs burn out belanden, beseffen we dat we aan onze eigen behoeften voorbij zijn gegaan. Tijdig alleen-tijd voor jezelf opeisen is niet makkelijk, maar zo belangrijk om te voorkomen dat je in zo’n situatie terechtkomt. Door simpelweg af en toe even uit de ratrace van alledag te stappen, vertraag je jezelf en zul je ontdekken dat het daarna veel makkelijker gaat. - Kwaliteit boven kwantiteit
De opgeladen versie van mij is veel beter voor mijn familie dan de doorgezakte versie. Als mijn batterij niet volledig is opgeladen, ben ik als een radiografisch bestuurbare auto die niet op volle snelheid kan komen. Het maakt niet uit hoeveel een ander op de knop drukt, ik kom dan gewoon niet op vooruit. En heb je eigenlijk niks aan mij.Voel ik me uitgeput, dan is het beter voor iedereen als ik even pauze neem om alleen te zijn voordat ik me weer onder de mensen voeg. Teveel keren heb ik mezelf gedwongen om bij anderen te zijn terwijl ik er niet eens de energie voor had en ik uiteindelijk slaperig en verward op mijn best probeerde te zijn en in het slechtste geval een complete zombie was. Dwing ik mezelf echter op tijd een pauze voor mezelf in te lassen, kan ik veel geduldiger en een leukere versie van mezelf zijn. En voor de lieve mensen om me heen. - Iedereen is anders
Ik leer mijn kinderen dat mensen verschillende behoeften hebben en dat je deze moet respecteren. Zo zullen ze leren dat het brein van ieder mens anders bedraad is en gaan ze begrijpen dat niet zomaar iedereen in hun wereld precies dezelfde behoeften hebben als zij. Mijn kinderen begrijpen inmiddels dat hun moeder zich af en toe terugtrekt en meer rust nodig heeft dan mogelijk andere mensen om hen heen. - Voorbeeld voor mijn kinderen
Zowel mijn zoon als dochter hebben ook die behoefte aan alleen-tijd. Ik leer ze ook dat het belangrijk is om tegemoet te komen aan die behoefte van alleen zijn. Ik leer ze dat het okay is om zich af en toe terug te trekken en zichzelf te vermaken. Zonder vermaak van anderen. Ik leer ze dat het okay is om nee te zeggen tegen de drukte en een boek te gaan lezen, muziek te draaien etc, dat wat ze het liefste doen. Ik leer ze dat het okay is om alleen-tijd te creëren naar behoefte. Zodat ze geen last gaan krijgen van dezelfde schuldgevoelens die mij jarenlang domineerde.
Hoe is dit voor jou?
Neem jij voldoende tijd voor jezelf?
Voel je je hier soms schuldig over?
