Waarom ik zo van kinderen hou? Omdat ze zo puur, oprecht, onbevangen en nieuwsgierig zijn. Ze staan nog helemaal open voor hun eigen wil, behoeften en ontdekkingsdrang.
Gaandeweg de rit lijkt het wel of we hier steeds meer in worden ontmoedigd. In het keurslijf van de maatschappij worden geduwd. Door het geloof – of beter gezegd – door de angsten van de wereld om ons heen. Wordt hun geloof ons geloof. En raken we dat sterke gevoel steeds een beetje meer kwijt. Dat diepe verlangen, die dromen, het openstaan voor wat we werkelijk willen en wie we in essentie zijn. Verliezen we het vertrouwen in ons zelf. Zoeken we houvast, zekerheid en belanden we in een wereld vol schijncomfort.
Laten we ons hoofd bepalen waar we ons door laten weerhouden, negeren we het geroep van ons hart. Want dat is lastig, dat is moeilijk, dat vraagt om problemen. Want ons hart vertelt ons wat we werkelijk willen, wie we werkelijk zijn. Ons hart spreekt de waarheid die we niet altijd meer willen horen, liever negeren. Bang dat we moeten kiezen, lastige keuzes moeten maken. Die zorgen voor conflict, voor disbalans, voor het moeten opgeven van die houvast.
Weet één ding:
Jouw intuïtie, jouw gevoel is ALTIJD vanuit jouw essentie en wil je ALTIJD aanmoedigen.
De schaduwzijde van jouw ego heeft maar één doel: je ontmoedigen!! Want jouw ego houdt niet van verandering.
Waarvoor kies jij?
Later vol spijt terugkijken op gemiste kansen?
Of gaan luisteren naar wat jouw hart jou wil vertellen, om vervolgens bewuster te gaan kiezen en bewuster te gaan leven?
Inspiratie nodig?
leuke informatieve site met veel waarheden