Zo’n 8 jaar geleden besloot ik mij vanuit pure noodzaak te gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling. Ik was altijd al gefascineerd in wat mensen drijft, waarom ze doen wat ze doen en zeggen wat ze zeggen. Die noodzaak werd een diep verlangen en ook het kapotlopen van mijn huwelijk door een gebrek aan tijdige, aan heldere en compassievolle communicatie moedigde mij aan om me bekwamen in het gedachtegoed van geweldloos communiceren. Via opleidingen, seminars en boeken heb ik mezelf hierin ontwikkeld. Toch is al deze opgedane kennis geen garantie tot succes. Ik ontdekte dat ik hiervoor eerst naar binnen moest keren. Om te ontdekken wat mij eigenlijk drijft, wie ik nu eigenlijk ben, waar ik voor sta en wat ik nodig heb om vanuit mijn hart te gaan leven.
Inmiddels heb ik via mijn coaching, trainingen en boeken al veel mensen mogen inspireren en aanmoedigen meer vanuit hun hart te gaan leven en te gaan spreken. Wat ik hoop te bereiken, is nog meer mensen aan te moedigen en te inspireren om meer ruimte voor zichzelf te creëren. Voor een betere verbinding met zichzelf en daardoor ook met anderen. Om hun hart te openen en op zachte kracht te gaan spreken. Zich stapje voor stapje te gaan ontdoen van al het moeten voor een vollere verbinding met zichzelf. En met anderen. Voor een vreugdevol en compassievol leven. Vanuit essentie.
Jouw communicatie bepaalt de kwaliteit van jouw leven. Het begint bij de manier waarop je tegen jezelf praat. Waarin je gelooft en wat je mag gaan loslaten omdat het je niet langer dient. Om vandaar uit jezelf te bekrachtigen om (meer) vanuit je hart te gaan spreken.
Mijn keerpunt…
is gekomen na mijn scheiding in 2015. Toen viel mijn kaartenhuis ineen, ging ik onderuit en zat ik opeens aan de anti-depressiva. De huisarts vond dat op dat moment een goede oplossing om een burn-out te voorkomen. Na een tijdje besloot ik deze ‘pleister’ van de etterende wond te trekken en te gaan dealen met de emotionele rotzooi die eronder te voorschijn kwam. Ik kon niet anders meer dan bloedeerlijk naar mezelf worden. Ik was het namelijk aan het verliezen. Van mezelf. Op het werk, in mijn huwelijk, binnen mijn vriendschappen. Naar mijn kinderen.
Ik was mijn leukste versie niet meer. En had de puf niet meer om ernaar op zoek te gaan. Ik ben mezelf gaan confronteren met de etterende wond. Die wilde aandacht. Ik moest wel accepteren dat ik gecrasht was. Dat vond ik heel moeilijk want ik ging altijd door op wilskracht. Die wilskracht heeft me de das omgedaan. Alles wat mijn lichaam mij wilde zeggen, negeerde ik volkomen. Totdat ik in huilen uitbarstte bij een opdrachtgever omdat die eenzijdig de deadline van een project veranderde. Ik kon niet meer. En vanaf dat moment besefte ik dat ik verantwoordelijkheid voor mezelf moest nemen.
Een leuke partner…
wilde ik zijn, een lieve moeder, een fijne vriendin en dochter wilde ik zijn. En besefte dat ik niet anders kon dan eerlijk naar mezelf te gaan zijn. Te onderzoeken wat ik belangrijk vind, wat mijn behoeften zijn en deze delen met de wereld om me heen. Tijdig aan te geven wat ik wil of vind. En conflicten niet langer uit de weg te gaan, maar de moeilijke gesprekken aangaan. Juist van die confrontaties heb ik het meeste geleerd. Vooral wat mijn winst is door dicht bij mezelf te blijven. En mijn gevoel te volgen, mijn intuïtief op waarde te schatten. Mijn innerlijk kompas voorrang te geven. Ik heb geleerd dat ik altijd maar één keuze verwijderd ben van persoonlijk geluk. Ik ben aan zet, keer op keer.
Doordat ik nu mijn eigen pad volg, mijn eigen koers vaar en nu de regie voer, ervaar ik zoveel meer leiderschap in mijn communicatie. Wat van grootse impact is op alle facetten in mijn leven. En op mijn relaties. Ik ervaar nu zoveel meer persoonlijk geluk en heb lieve mensen om me heen die belangrijk vinden wat ik belangrijk vind. Die op dezelfde golflengte zitten met een gezond vermogen tot verbindend communiceren.
Leven vanuit mijn hart…
zet mij volledig open voor alles wat is in het hier en nu. Waardoor ik mezelf tegenwoordig goed kan invoelen. Waarbij mijn intuïtie en tastzin volledig openstaan en ik in staat ben een zuivere verbinding te voelen met mezelf en met anderen, ook al zijn ze niet eens in mijn directe omgeving. Waardoor ik ben gaan spreken vanuit mijn hart. Met als resultaat hele mooie verbinding met anderen.
Leven vanuit mijn hart zorgt er voor dat de juiste mensen op mijn pad komen en de mensen met wie ik niet langer resoneer, vanzelf afhaken.
Het leven is vergankelijk en niemand onschendbaar. De tijd tikt door. Onze kostbare vrije tijd besteden aan onvrede en negativisme vind ik een kostbare verspilling. Toen mijn liefste vriendin overleed heb ik haar beloofd er hier wat van te maken. Die belofte neem ik serieus.
Bij mezelf naar binnen kijken en me af te vragen wat ik nu eigenlijk wil met mijn leven, leidde tot waardevolle antwoorden. Zo leerde ik luisteren naar de stem van mijn hart.
Hart leven en spreken voorkomt bij mij negatieve stress en verkeerde keuzes. Ik vertrouw hierbij op mijn innerlijk kompas dat mij precies op het juiste moment vertelt wat het beste is voor mij.
Ik ben heel blij en dankbaar dat ik het lef heb gehad vanaf een bepaald punt in mijn hart te kruipen en weer vanuit dat lieve hart te gaan leven. In te zien dat het hoofd in dienst is van het hart en niet omgekeerd. Niet te blijven wijzen naar de wereld om me heen als schuldige van mijn misére maar eigen verantwoordelijkheid ben gaan nemen. Ik en alleen ik bepaald immers hoe ik met dingen omga. Wat de situatie ook is.
IETS VOOR JOU?
Deelnemers aan mijn trainingen en workshops zijn mannen en vrouwen vanaf 35 jaar die dreigen vast te lopen doordat ze zichzelf wegcijferen, pleasen naar de wereld om zich heen en dreigen te crashen. Mensen die het moeilijk vinden om voor zichzelf op te komen in deze harde prestatiegerichte maatschappij.
Mensen die openstaan voor verandering. Om zo meer vanuit hun hart te gaan leven. Die dichterbij zichzelf willen komen en willen weten hoe.
Herken jij je in deze beschrijving?
Dan bieden mijn trainingen en workshops jou een bijzondere kans om in verbinding te komen met jezelf. Op een natuurlijk wijze. Door (beter) te gaan voelen, weerstand te gaan herkennen en erkennen en vanuit dit inzicht jouw grenzen te bepalen. En aan te gaan geven naar de wereld om je heen. Op compassievolle wijze zodat je in verbinding blijft. Met jezelf en met anderen.
GOEDE VRAGEN STELLEN
Een van de dingen die ik heb geleerd is het stellen van goede vragen…. aan mezelf. Als je het hebt over persoonlijk leiderschap dan is het stellen van de juiste vragen aan jezelf een essentieel startpunt. Omdat slechts die ene treffende vraag op het juiste moment al kan leiden tot een waardevol inzicht. En de rest van je leven voor je kan werken! Een favoriete vraag aan mezelf is: ‘word ik hier blij van in mijn buik?’
Naast het stellen van goede vragen aan jezelf èn aan anderen en nog belangrijker – goed te luisteren naar die ander – is het belangrijk goed te leren luisteren naar wat je gevoel je zegt. Dat wat we werkelijk voelen en wat onze intuïtie ons probeert te vertellen, is een proces dat we doorgaans minder tijd en aandacht geven. Soms plopt zo’n gedachte op tijdens een eentonige autorit. En schrikken we daarvan. Het is ook best eng, want stel je voor dat er iets uitkomt wat lastig is. En consequenties heeft waarvan je de gevolgen nog niet kunt overzien.
Dan lijkt het een makkelijke keuze om die ingevingen weg te duwen en de keuze niet te maken of deze voor je uit te schuiven. En weer door te rommelen met je leven, wetend wat je nu hebt en niet wat je krijgt bij het maken van die gevoelskeuze.
Je negeert het. In de hoop dat het diepe verlangen dat je van binnen voelt niet weer de kop op steekt.
Mij niet onbekend. Deze kop-in-het-zand-techniek heb ik een aantal jaren flink beoefend maar ook daarin kwam ik bedrogen uit en haalde de waarheid me in.
De goede vragen die ik mezelf stel zodra ik worstel met iets waar ik letterlijk van wakker lig of lichamelijke gevolgen door ervaar, zijn er zeven:
- Wat zegt mijn gevoel?
(bv: ‘dat ik verdrietig raak omdat ik mezelf verloochen’) - Wat vertelt dit gevoel mij?
(vb: ‘dat ik mezelf saboteer, niet eerlijk ben naar mezelf als ik op deze manier doorga’) - Wat heb ik te verliezen?
(vb. ‘mogelijk mensen die het niet eens zijn met mijn hartkeuze’) - Wat is mijn winst?
(vb: ‘opluchting, ruimte voor mezelf, meer balans, beter in mijn vel, meer zelfwaardering, eerlijk zijn naar mezelf’) - Welke stap kan ik nu al zetten?
(vb. ‘mijn hartkeuze met iemand delen of een eerste actie uitzetten naar aanleiding van mijn keuze’) - Wat kan er misgaan?
(vb. ‘ik roep weerstand op bij mensen uit mijn omgeving’) - Wat kan ik doen om dat te voorkomen?
( vb. ‘dat kan ik niet voorkomen, ik kan wel proberen er begrip voor te hebben en deze houding te respecteren zonder dat ik deze persoon probeer te overtuigen van mijn standpunt’)
Deze vragen zorgen ervoor dat ik helder krijg waar de schoen wringt. Alleen door dit scherp te krijgen, volgt er een waardevol inzicht. En vanuit dit helder inzicht voel ik vertrouwen om de juiste keuze te maken. Ik ervaar inmiddels dagelijks hoe belangrijk het is om goed naar jezelf te luisteren. En juist jezelf heel serieus te nemen. Je kop in het zand steken kan een tijdje goed gaan, maar je hebt vast zelf ook al ervaren dat het zich op de lange termijn gaat wreken. En hoeveel kostbare tijd ben je dan al kwijt?
Eén ding is zeker: tijd kunnen we niet terugdraaien, inhalen of bij kopen. Ons leven kun je zien als een batterij met elke dag weer iets minder capaciteit. Hoe wil jij straks terugkijken op jouw leven?