Voor zijn gevoel was hij aan het downdaten!

‘Ze is toch wel universitair geschoold he’, was het eerste wat mijn partner te horen kreeg toen hij zijn ouders vertelde over zijn nieuwe vriendin.

Deze opmerking raakte mij enorm. Als een dolksteek. Mijn vriend was universitair geschoold, evenals zijn ouders en zus. Ik had toen niet het idee dat mijn onafgeronde opleiding hem stoorde, integendeel. Maar het was nog pril. Beiden met nog een roze bril..

Naïef en onbezonnen, nietsvermoedend dat dit een zwaargewicht zou worden.

Ik werk bijna 20 jaar in het communicatievak. Op jonge leeftijd hard studeren heb ik maar even volgehouden. Mijn HBO-studie heb ik in het 2^e jaar aan de wilgen gehangen. Om vervolgens jaren later naast een drukke baan mijn NIMA papieren te behalen. Die stof ging er beter in. Ik wist inmiddels wat ik echt wilde. Studeren bleek toen geen probleem meer. Diploma’s behaalde ik zonder moeite.

Voor vriendlief bleek deze lompe ongevoelige reactie van zijn ouders een domper. Het zat vanaf dat moment niet alleen tussen mijn oren, maar ook tussen die van hem. Dat heeft ons gedurende die 5 jaar samen geregeld achtervolgd. Vond hij dat ik domme opmerkingen maakte in bijzijn van vrienden bijvoorbeeld. En stak dit niet onder stoelen of banken. Stoorde zich zichtbaar aan mijn gebrek aan wereldse intelligentie.

Voor zijn gevoel was hij aan het downdaten.

Bleek ik iemand onder zijn niveau. Stukje bij beetje begon dat mijn eigenwaarde te infecteren. Zo bleek jaren later toen onze relatie al op de klippen was gelopen.

Begin dit jaar kreeg ik deze vraag in een e-mail van Kirsten.

Zij vertelde me dat ze zich sinds haar huidige relatie anders is gaan kleden en het taalgebruik van haar nieuwe vriend overneemt. Ook alles doet wat hij haar vraagt. En zich erop betrapt dat ze zelfs haar ochtendritueel heeft aangepast aan dat van hem. Nou is die laatste niet zo gek. Mensen nemen in elkaars nabijheid elkaars gebruiken over. Daar is niet per se wat mis mee.

Je helemaal gaan kleden naar de voorkeuren van je partner en hem volledig gaan pleasen, is zorgwekkend. Daarmee raak je een stuk kwijt van je identiteit. Daarmee verlies je ook een stukje eigenwaarde en zelfwaardering. Het beschikken over voldoende zelfwaardering is noodzakelijk voor het hebben van een gezonde relatie.

Eén ding is zeker; wanneer je alles doet wat je partner van je verlangt, zonder dat hij rekening houdt met jouw behoeften en voorkeuren, dan gaat een relatie niet voor je werken. Wel tegen je!! Dat is zeker.

Weet dat een relatie waarin jij niet volledig jezelf kunt zijn en je partner jou niet volledig omarmt, een houdbaarheidsdatum heeft.

Het is niet vol te houden om je steeds te plooien naar de wensen van je partner. Je kunt een tijdje op je tenen lopen en ook zijn we rekbaar, maar niet oneindig. Dat moet je ook helemaal niet willen.

Ik vroeg Kirsten naar de reden dat zij zich is gaan aanpassen naar de wensen en behoeften van haar partner. En waardoor dit buiten proportie is geraakt. Neemt hij je niet zoals je bent? Omarmt hij jou niet de volle 100%? En ziet hij liever een vrouw die zich plooit naar zijn grillen? Die jou graag modelleert tot zijn ideale vrouw?

Dat betekent continu op je tenen lopen en de schijn ophouden. En dat je anders moet zijn dan wie je in werkelijkheid bent.

Hierdoor komt er ongelooflijk veel druk op je te staan. Dat is niet vol te houden, het trekt je uiteindelijk leeg en maakt je diep ongelukkig.

Hoe vervelend is het wanneer jij niet jezelf kan zijn, en continu een rol moet spelen? Dat is precies waar je op afstevent als je geen actie onderneemt.

Na het gesprek met Kirsten moest ik even bij komen. Ik schrik hier best van. Hoe kan het toch dat we geneigd zijn ons zelf zo weg te cijferen? Dat we dat tijdens zo’n relatie niet eens door hebben? Signalen vanuit de omgeving negeren en niet willen inzien wat we ons zelf aandoen? Niet willen inzien dat we ons zelf tekort doen en grip verliezen op wie we in werkelijkheid zijn?

Kirsten heeft inmiddels een nieuwe vriend waar ze dolgelukkig mee is. Een partner die haar 100% omarmt, een relatie waarin ze lekker zichzelf kan zijn. Dapper vind ik dat ze heeft besloten de relatie met meneertje ‘Veeleis’ te beëindigen.

Wanneer jij dit ervaart, dan wordt het tijd dat je weer gaat landen. Dat je je partner van het voetstuk haalt en gaat inzien dat jij niet minder belangrijk bent dan hij.

Weet je dat het recht tot geluk voor ieder mens zelfs is opgenomen in de Nederlandse Grondwet in 1801, art. 1: Het geluk van allen is de hoogste Wet: geen Lid, noch eenig deel der Maatschappij kan uit dien hoofde door eenige bijzondere wet ten nadeele der overigens bevoordeeld worden.

Wat maakt dan dat hij zich niet aan jou hoeft aan te passen qua voorkeuren en jij wel aan hem?

Wie beslist dat?

Alleen jij toch?

Tijd om voor jezelf te gaan opkomen. Om eerlijk te worden naar jezelf. Bloedeerlijk zelfs.

Voel jij je veilig bij hem? Mag je je groots voelen en klein zijn? Accepteert hij jouw sulligheden en onvolkomenheden? Omarmt hij jou voor de volle 100%?

Vier keer een ja?

Geweldig! Koester wat jullie hebben samen. Dat is goud!

En hoe is dit voor jou? Hoeft hij voor jou zich ook niet anders voor te doen? Mag hij zijn wie hij is? Hoeft hij niet te veranderen voor jou?

Besef dat je partner verliefd is geworden op die vrouw die je was in het begin van de relatie. Niet op een vrouw die zich probeert te plooien en zich anders gedraagt dan wie ze werkelijk is. Wil hij dat toch, dan is hij niet jouw ideale man!