‘Ik was even de weg kwijt’

Marco van Basten sprak eind november 2019 in de talkshow van Beau heel openlijk over zijn affaire en de reactie van zijn vrouw daarop. Zijn mededeling aan haar destijds: ‘het is niet dat ik niet meer van je houd, maar ik heb iemand ontmoet van wie ik zeg, dat wil ik meemaken. Dat was heel hard en wreed en gemeen ook, maar ik heb het wel eerlijk gezegd.’ Toen hij vervolgens thuiskwam van een voetbalkamp trof hij een briefje van haar op tafel. Er stond iets van: ‘Ik heb het heel leuk met je gehad en zal altijd van je houden. Wens je het allerbeste.’ Hij vond dit besluit en de manier waarop heel krachtig van haar. Ze had dit immers niet eens hoeven zeggen. Doordat ze dit zei, besefte Marco wat hij liet gaan. *

Wat acceptabel zou moeten zijn is dat hij opbiecht van een ander gecharmeerd te zijn, misschien zelfs wel verliefd te zijn. Waar hij de ‘fout’ in ging, is dat hij geen rekening hield met haar gevoelens en bijna letterlijk zijn lul achterna liep. Hij moest en zou het ontdekken, zo groot was de aandrang. Door haar liefdevolle woorden waarbij ze bij zichzelf is gebleven, ze heeft namelijk niet uitgehaald naar hem, ontstond bij hem het besef. En bleef zij trouw aan zichzelf. Verloochent zij haar waarden en principes niet. En dat, precies dat maakt deze vrouw zo krachtig. Dit is wat ik alle vrouwen toe wens. Bescherm je waarden en doe dit zonder gevoelens van wrok, haat of rancune. Toen ik onlangs iemand hoorde vertellen over een collega die al jarenlang stelselmatig door zijn vrouw werd gekleineerd en genegeerd, liepen de rillingen over mijn rug. Wat houd je in godsnaam bij zo iemand? Simpel, de kinderen en schuldgevoel. Wat was er nu gebeurd? Hij had jaren geleden aan haar opgebiecht dat hij gecharmeerd was van een collega, gaf daarbij ook direct aan dat er niks was gebeurd. Deze mededeling was voor haar echter een breekpunt. Zonder dat zij op dat moment eerlijk was naar hem, namelijk door hem te zeggen: ‘joh, ik heb hier zoveel moeite mee, ik trek dit niet, we kunnen niet langer verder’,  besloot ze de relatie op een pijnlijke manier te ‘vermoorden’. Heeft zij zijn eigenwaarde dusdanig aangetast dat er niks anders meer over is dan schuldgevoel. Ik hoor je nu denken: ik was allang weggegaan! Dat kunnen we echter niet voor hem invullen. Mij is het helaas ook ‘gelukt’ om veel te lang in een relatie te blijven die slecht voor me was. Die mijn zelfbeeld zodanig aantastte dat ik er jaren over heb gedaan om mezelf weer stukje bij beetje terug te vinden. Mezelf weer leuk te gaan vinden inclusief al mijn sulligheden en onvolkomenheden. En soms nog betrap ik me erop dat ik getriggerd  wordt door iets wat ik met hem heb meegemaakt. Ik heb het hier over 15 jaar geleden. En gun mezelf geen levenslang, dus ben blij dat ik me hier van heb kunnen losmaken. Wat zeker heeft geholpen is zijn excuusbrief, een paar jaar na onze breuk. Ik zeg niet dat ik daarmee alles ben vergeten, maar vergeven heb ik hem wel. En dat is voor zelfgenezing een krachtig goedje. *Bron: Linda.nl Lees hier het volledig artikel op Linda.nl